Łączna liczba wyświetleń

sobota, 28 listopada 2015

Ukraińskie klimaty

.... i znowu przerwa dłuższa niż planowałam, ach... starość nie radość, no nie wyrabiam się i już :-)
W ostatnim tygodniu października byłam na wycieczce w ukraińskich Karpatach. To był wyjazd tzw. integracyjny z pracy. Mój szef jest fanem aktywnego wypoczynku i ukraińskich klimatów. Ja jechałam trochę ostrożna, bo prawie każdy komu się pochwaliłam gdzie jadę pytał "Nie boisz się?" ale co tam , do odważnych świat należy!



Pojechaliśmy do miejscowości Jaremcze w obwodzie Iwanofrankowskim, do krainy zwanej Huculszczyzna.Jaremcze, nad rzeką Prut, to takie małe ukraińskie Zakopane :-) oddalone od mojego miejsca zamieszkania jakieś 420 km. Jechaliśmy wynajętym busem. Granice przekroczyliśmy w Hrebenne.Dosyć szybko i sprawnie, obyło się też bez większej kontroli :-)Do Lwowa drogi świetne, nie różniące się od naszych, jechało się dobrze. Dopiero jakiś czas dalej odczuliśmy co miał na myśli właściciel firmy przewozowej który straszył nas dziurami ..... oj, jechało się jak w piosence "na prawo, na lewo, w górę i w dół ..."
Ale my zahartowani w bojach ... :-), wszak pracujemy w tzw. środowisku :-)dojechaliśmy i wróciliśmy też :-) szczęśliwie a co tam zobaczyłam popatrzcie ....



Droga na szczyt o nazwie Chomiak (1542 m)w paśmie górskim Gorgany, które uważane są za jedne z najdzikszych gór w Europie, wiodła przez różne pietra lasu.


















Był piękny, bajkowy mech na którym miało sie ochotę poleżeć :-) a może dojrzeć krasnoludki :-)



















Ostatnie 300 metrów do szczytu to była droga po wielkich, ostrych kamieniach. Te rumowiska skalne lokalnie zwane są gorganami.
(Jakiś czas wcześniej straciłam podeszwę w bucie, więc czułam się jak w balerinach, a właściwie jednej i czułam wszystko jak na bosaka ;-)















Na szczycie Chomiaka stoi figura Matki Boskiej. Kiedy tam dotarliśmy była już nieco ośnieżona.














Zrobiło się zimno, wietrznie i mgliście. Musieliśmy chwilę poczekać i trochę się rozgrzać ;-) aby móc podziwiać cudowne widoki ....







Schodzenie ze szczytu to była prawdziwa uczta dla zmysłów
































Przed wojną było w tych górach ok. 30 schronisk. Dziś już ich nie ma. Jedyne miejsca gdzie można schronić się pod dachem wyglądają mniej więcej tak
















Ich wnętrza są surowe, ale budowniczy pomyśleli o wielu udogodnieniach, jak łózka piętrowe (nawet sienniki się zdarzały), piec, był czajnik, stoły, ołtarzyk ...

























Przed szałasami stały stoły ..... nad urwiskiem kibelek (no nie zrobiłam zdjęcia niestety ;-)


















I potem dalej w dół po ostrej stromiźnie .... a ja w balerinie :-)




















Mijaliśmy piękne, krzywe drzewa ....



















Prawie na dole czekał taki widok .....













i tu już straciłam drugą podeszwę ..... jechałam na moich butach niczym na nartach, tyle że zamiast śniegu było błoto. Do historii tego wyjazdu przejdą moje prawie profesjonalne wyjścia z progu :-), telemarki, podwójne aksle i takie tam akrobacje :-) Dobrze, że na kwaterze miałam drugie buty - nówki nie śmigane ;-)

W planie był tez wyprawa na Howerlę (2061 m,w okresie międzywojennym przez nią przebiegała granica Polski i Czechosłowacji) ale byliśmy średnio zaprawieni w boju . Zostawiamy ją na wiosnę :-)
Byliśmy u jej podnóża, przy schronisku na Zaroślaku (Turbaza Zaroślak). Mi nogi odmówiły posłuszeństwa, więc zostałam na górskim targu a reszta grupy poszła na Połoninę Pożyżewską
Zdjęcia poniżej są więc w większości nie mojego autorstwa ... ale mam zgodę na ich wykorzystanie :-)


































A w tym domu Ktoś mieszka .... Niesamowite , prawda ?















a tak ma za domem ...














A ja na dole raczyła się świetną, ziołową herbatką i ucinałam sobie pogawędkę z sympatycznym starszym panem, który mi ją zaparzył .... takie tam polsko-ukraińskie refleksje przy herbacie :-)






No i oczywiście buszowałam po straganach ...



















czapki do sauny w wielu wzorach i z dowcipnymi napisami

















a tu już świadectwo ogromnego dystansu i poczucia humoru Ukraińców a może ogromnego nielubienia , mówiąc delikatnie,pewnego polityka ;-) .... to papier toaletowy z jego wizerunkiem




















Po małej dawce konsumpcjonizmu zajrzałam do prawie centralnie na targu umiejscowionej kapliczki





















Mogłabym tak jeszcze długo ..... ale ranek blisko :-) mam nadzieję, że Was nie zanudziłam .... jak nie, to z przyjemnością pokażę ciąg dalszy mojego zwiedzania ukraińskich Karpatów w następnym poście - miasteczko Jaremcze

Pozdrawiam cieplutko i dziękuję jeśli Ktoś dotrwał do końca :-)

Iwona