z wiatrem i pod wiatr

I znowu dość długo mnie nie było. Ale im bardziej się zastanawiam co napisać i im bardziej się wysilam na coś ambitnego , tym bardziej czas mi ucieka i ranek coraz bliżej :-)
Nie będzie więc ambitnie, będzie jak zawsze, moje refleksje przed , po i w trakcie jakiejś pracy, trochę zdjęć z moich miejsc i to co jednak udało mi się "wystrugać" :-) nocną porą.

Lubię wiatr ... szczególnie kiedy jest moim sprzymierzeńcem ... kiedy chłodzi, kołysze, delikatnie porusza wieczorem firanką, szumi zbożem na polu obok, suszy pranie, unosi piórko,roznosi woń kwiatów lipy i maciejki pod oknem, porusza drewniane dzwonki na trasie ... gdybym tak mogła zamknąć to na zdjęciu :-)

Kiedy myślałam o wietrze, jakoś dziwnym trafem myślałam o zmianach, jakby jak w piosence, wiatr zawsze niósł w sobie zmianę. Jest w tym jakąś magia, niewiadoma, nadzieja, niepokój. To niesamowite w ilu utworach wiatr jest bohaterem ... niewidzialnym ale jakim ważnym. Lubimy zmiany, chcemy ich a jeśli jeszcze prowokuje je jakaś niewidzialna siła ... to mamy z wiatrem :-) no chyba ... co już jest trochę mniej przyjemne ... że dla sprawiedliwej równowagi wieje nam w twarz, odpycha, przewraca, rozwala i ... zdziera obrus z tarasowego stołu :-) ..... i teraz już będzie mniej refleksyjnie i filozoficznie, ale o zmianie będzie ....
Tak się zastanawiałam z czego te obciążniki do obrusa zrobić, pomysłów miałam kilka, nawet na sakiewki z piaskiem, szukałam po blogach i rozglądałam się dookoła. Noi szperając w zakładzie mojego taty znalazłam ... kute kwiatkowe elementy do ogrodzenia, podkradłam 4 szt.,braciszek mi dziury wywiercił, żabki do firanek, chwilowo wolne, doczepiłam i ...

to oczywiście tzw. stan surowy :-)
po pomalowaniu mają się tak ....

a w zastosowaniu tak ...

takie proste, a takie użyteczne ... a mówiąc górnolotnie ... okiełznałam naturę :-) i nic ... nikt? mi już obrusa ze stołu nie zdziera ;-)

a na koniec tak przeze mnie lubiany temat ptasi ... bociani

ten sympatyczny gość jest u nas codziennie wczesnym rankiem (niemalże kawę pijemy razem ;-)i późnym wieczorem, kiedy ja Marcysie do snu układam on zbiera i wynosi do gniazd co się da ... ostatnio starą tapicerkę z fotela ciągnął. Lubię to sąsiedztwo :-)
O kurkach nie piszę, bo to ostatnio smutny temat, chciałam powiększyć stadko i kupiłam młode ... były chore ... noi moje stadko znacznie zmalało :-( Piania koguta też już nie słychać :-(
Ale ... jeszcze kiedyś je powiększę :-)

Pozdrawiam bardzo ciepło wszystkich i witam serdecznie nowych blogowych znajomych!

Iwona