Odcięci od świata ... czyli wiosna idzie

Teraz wieczorem, kiedy nerwy mi się trochę uspokoiły, to nawet pożartować nt. dzisiejszej aury mogę, ale tak naprawdę dzień był straszny, do tej pory nie przeżyłam czegoś takiego ... a mam na myśli śnieżycę, która nas dziś nawiedziła.
Potworny, lodowaty wicher ze śniegiem, który momentalnie zasypywał co się tylko dało.






Wstałam o 6.00 pełna chęci pojechania do pracy i ... oczom nie wierzyłam, nie było mowy o wyjechaniu z garażu, bo śnieg, na dużej długości naszej uliczki , sięgał do połowy siatki ogrodzeniowej. Psie budy zakopane do połowy. A na płocie torba na mleko miotała się jak oszalała, znaczy się pusta, pani od mleka nie dojechała.







Potem z każdą godziną było już tylko gorzej. Kilka samochodów stanęło na ulicy i ani rusz, m.in. właściciel miejscowego sklepu, który jechał po towar, znaczy się ani chleba nie dowiozą ani braków nie uzupełni. Pomyślałam sobie co ja mam w szafkach, czy aby przeżyjemy, jeśli przyjdzie nam tu tkwić przez kilka dni. Na szczęście lubię mieć zapas żywności trwałej, dla ludzi i zwierzą, oczywiście.Więc od razu chleb i chałkę upiekłam, Marcysi kompocik z mrożonych owoców ugotowałam, na obiad kluski leniwe zagniotłam, noi głodem nas nie weźmie ta zimowa cholera. Tylko ta świadomość, że z domu wyjść nie można trudna do zniesienia. Ale co tam , byle do wiosny - zbudowałyśmy z Marcysią domek z koców, który potem stał się biurem, w którym , nie wiem czemu moje dziecko chciało tylko pić kawkę :-), potem malowanie farbami palcami oczywiście, chałkę też piekłyśmy razem Marcysia swojego gniota :-) dała na blachę, jeszcze rodzinny mecz w piłkę i sto tysięcy czytanek ze Świnki Peppy i przeżyliśmy :-)



Jak to zwykle w takich chwilach bywa, ludzie śpieszą z życzliwością - synowie naszych sąsiadów nie poszli do szkoły, więc pełnili dyżur przy ulicy z łopatami i odkopywali zagubionych w śnieżnej burzy wędrowców(oczywiście nie pieszych :-)piesi przedzierali się sami. Nasze co piątkowe mleko pani Renia zostawiła w sklepie, do którego zdołała dotrzeć, a nasi dobrzy sąsiedzi dotarli tam ciągnikiem i nam je przekazali.


U nas też była akcja ratunkowa, zabezpieczaliśmy nasz inwentarz :-) psy i kot wylądowały razem w drewutni na cały dzień a teraz i na noc, 3 kury utknęły zasypane pod kurnikiem, więc trzeba je było odkopać i przekonać, że już nic im nie grozi, bo były przerażone tą sytuacją i wyjść nie chciały.




Teraz , od jakiejś godziny, wiatr huczy mniej i prognoza w TV jakaś bardziej optymistyczna. Jeśli noc przyniesie poprawę, to jutro się trochę odkopiemy i delegat rodziny wyruszy do miasta po pieluchy, na ich brak tez obmyśliłam sposób ... no przecież mam jeszcze 4 tetrowe :-)

Uściski!

Zasypana Iwona