Kochanie, przemalowałam wieszaki, oraz ... w poszukiwaniu świętego spokoju

Minęły Święta, dla nas bardzo wyjątkowy czas, podwójnie uroczysty, bo w Wielki Poniedziałek ochrzciliśmy naszą Marcelinkę. Teraz już również według "boskich procedur" jest sobie Marceliną Zofią.
Kiedy juz odsapnęłam po organizacji przyjęcia chrzcielnego postanowiłam zrobić małą transformację wieszakom, które potulnie oczekiwały w kolejce rzeczy do przerobienia.

Ich pierwotny wygląd wogóle mi nie odpowiadał. Były trochę zwykłe i bez charakteru.

A teraz mam wrażenie, że zyskały osobowość :-)
Okrągły wisi w toalecie, bo tam wpasował się kolorystycznie, a podłużny czeka na swoje miejsce (prawdopodobie w kuchni, na ścierki)





Uwielbiam twórcze osoby, z pasją i talentem. Cieszę sie, że wśród blogujących spotykam tak wiele utalentowanych kobiet. Podziwiam ich prace i jak mówi mój kolega, zdrowo zazdroszczę. Jestem fanką m.in. twórczości Mariolki z by-mariolka.blogspot.com , która robi piękne rzeczy z gliny. Kupiłam od niej cudną patere, która może być logo mojego bloga ...

A w prezencie dostałam fantastycznego kota - broszkę i serduszko - wisiorek .

Po dosyć zimnych Świętach, powoli się ociepla, a ja z oczekiwaniem spoglądam na bocianie gniazdo u sąsiadów, ale tam jeszcze ciągle niezasiedlone.
Dziś, w drodze z pracy do domu, zatrzymałam się na moich ukochanych łąkach. Po tych kilku dniach w pracy, zderzeniach z ludzkimi problemami, łzami i bezradnością, miałam ochotę, na pewien rodzaj relaksu, który pozwala nie myśleć o niczym - szłam przed siebie, w głowę przygrzewało mi słonko, a pod nogami chlupały mokradła. Potrzebowałam tego. Kiedy będzie już lato i ciepło będę tak chodzić na boso.

A to pare fotek z mojego spaceru.

Potrzeba spokoju zawiodła mnie także do położonej niedaleko mojego domu Kapliczki.
Jest bardzo stara (1867r.) i bardzo piękna. Myślę, że ma swoją niecodzienną historię, ale ja jej jeszcze nie znam. Mam wiele skojarzeń.
Nigdy nie byłam mocna z historii, ale kiedy na nią patrzę myśle o Powstaniu, i o filmie "Wierna rzeka".

Wszystkim, którzy do mnie zaglądają życzę chociaż chwili świętego spokoju ... a potem ciepłego, radosnego weekendu!