Okruchy miłości

to tytuł książki Ks. M. Malińskiego, którą kiedyś podarowałam mojemu mężowi.

Na zdjęciu to jeszcze nie my :-) to kartka z w/w książki. Pozwoliłam sobie zamieścic to zdjęcie, może mało walentynkowe, ale dla mnie to właśnie prawdziwa miłość- zestarzeć się z razem  i zbierać plony wspólnego życia.

Myślę, że dopiero po tych okruchach, po naszej codzienności widać ile w nas miłości do drugiej osoby. Jeśli potrafimy w każdy dzień wpleść trochę uśmiechów, buziaków, przytuleń, podań kubków kawy i talerzy z zupą, zapytań, zainteresowań, prasowań koszul, miłych słów i wspólnych milczeń to żeby wiedzieć, że się kochamy nie potrzeba nam Walentynek.

Ale skoro już są ...
Dla mnie to dzień wyjątkowy, bo to nasza rocznica - dokładnie 9 lat temu zamieszkałam z moim mężem (wtedy jeszcze nim nie był). Tamten czas, i dzień były tak pełne emocji, że dopiero wieczorem zorientowałam się, że są Walentynki. Dziwnym trafem miałam w torebce śmieszna kartkę, którą w taksówce przerobiłam na walentynkę. Już nie pamiętam czy jakoś świętowaliśmy, ale chyba wtedy nie było nam to w głowie. Za to pewne jest, że ta data stała się początkiem naszego szczęśliwego bycia razem :-)

Wszystkim, którzy to czytają życzę, żeby dla Was również ten dzień przyniósł niespodziankę, najlepiej taką z której już do końca będziecie mieć okruchy miłości.

P.s. a to mój prezent walentynkowy. Dostałam od męża piękną , filcową torbę wykonaną w pracowni naszej bliskiej koleżanki Julii http://www.farbotka.pl/

Pozdrawiam ciepło !